çarpıştı yörüngeler

anlamıyor ki her şey bir kere yaşanır. dün bugünden çok farklı. yelkovan ilerlerken hiçbir şey aynı kalmaz. insan her anıyı saklayabilir ama saklayabildiği hiçbir şeyi bir daha yaşayamaz. an’lık güzellikleri vardır hayatın.

an’lık güzel insanları vardır hayatın. bir an gelirler, geçerler sonra rüzgar gibi. hangi uzaydan geldiler bilemezsiniz. yada hangi yörüngede evleri, bir yıldızı sevdiler mi hiç, bilemezsiniz. güldüklerinde anlarsınız içlerindeki enerjiyi. ad veremezsiniz. size an’lık keyif verir böyleleri. her insan bir yıldızdır ya, onların sihri de parlaklıklarında gizlenmiştir en başta.

bir insan bir yıldızı sadece bir kez görür. o an çarpışır yörüngeler. evren sihrini ortaya çıkarır. yıldız, diğer yıldızın sadece bir kez ısığından yararlanabilir. çünkü sihir izin vermez daha fazlasına. her şey an’lıktır. bir kere olur. bir daha aynısı olmaz.

çarpışır yörüngeler. bir yıldızın ışığından gözlerin parladıysa, koca karanlıkta bir ışık bulduysan, gülümsüyorsan ve yıldızının yanında olmak değerliyse senin için, her şeyden, herkesten. benim için çarpıştı yörüngeler, evvel zaman içinde, bir gün.

ama bazen yalnız bırakmak gerekir yıldızları. daha farklı yörüngeler bulabilmelerini sağlamak için. o an’da der ki yıldız diğeri için, benim yıldızım gökyüzünde bir yerlerde parlıyordur.

“Yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım… Ben gülüyor olacağım bir tanesinde.. Ve geceleyin gökyüzüne baktığında, bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak…”

Bazen insanların gitmelerine izin vermeliyiz, çünkü onları tutmak, tutsak etmek gibidir. Ve bu noktada onları salıvermek gerçek aşkın en doğru ispatı olacaktır…

siz hiç gitmesine izin verdiniz mi yıldızınızın?